تا رهایی

سیاسی، ټولنیز، کلتوری

تا رهایی

سیاسی، ټولنیز، کلتوری

نه نان و نه هوایی

 

                                   نه نان و نه هوایی 

 

آسمان می گرید و زمین ماتم گرفته است.اجساد کشته شدگان در حادثۀ کانتینر 46 جوان بی بضاعت برای لقمه نانی در یک چشم برهم زدن به کام مرگ فرو رفته اند. جنایتی که موی بر بدن انسان راست می کند و این را آسمان و زمین باور ندارد: قتل عام در کانتینر؟ نه، قابل قبول نیست. آخر در کانتینرها کباب مان کرده بودند، به رگبار مان بسته بودند، اما به این شکل؟ باور کردنش مشکل است، اما واقعیت دارد. امروز نوبت آن رسیده است که از پی پیدا کردن توته نانی به شکل دسته جمعی خفه شویم. چه زندگی ای، نه نانی و نه هوایی... نان را از ما گرفته بودند و امروز هوا را هم. 

 

مادری هق هق کنان می گفت: من از بی نانی زهر می خوردم، اما کاش تو نمی رفتی عزیز دلم، تاج سرم مادرت فدایت شوه، تو چی کدی؟ چرا، او خدا چرا؟  

 

مگر بم و گلوله و راکت و هاوان برای قتل ما کافی نبود؟ مگر انفجارهای سیه دلان تاریخ و بمباردمان های "متمدنان" دل تان را یخ نکرده است که با چنین بی رحمی به این جنایت دست زدید؟ شاید جنایت نه، چیزی بالاتر از آن.  

 

حاکمان در قصرها عیش و نوش می کنند و هموطنان ما به خاطر تکه نانی در ایران از بلند منزل ها به زیر پرتاب می شوند، در قندهار سر بریده می شوند و در کویته از بی هوایی جان می دهند. فریاد بی نانی و بی خانمانی به گوش حاکمان زمانه نمی رسد. گوش های آنان کر است و وجدان های شان خفته. 

 

 

و شاید این تحفۀ "جامعۀ جهانی" بود...

   

هغه زما مینه نه وه، خو د چا مینه وه!

 

                           هغه زما مینه نه وه، خو د چا مینه وه! 

 

طالبانو یوه اولس کلنه نجلۍ په درو وهیتور مخی جاهل طالبان د سوات په ښکلې او ښایسته درې کې یوې اولس کلنې نجلۍ ته په داسې حال کې جزا ورکوی چې شاوخوا خلک راټول شوی. دوه ږیرورو بدشکلو طالبانو د نجلۍ لاس او پښې نیولی او یو بل بې رحمه ناترسه ږیرور شرمښ هغه په دُرې وهی. د دغې صحنې لیدل د انسان زړه دردوی او له سترګو یې اوښکې بهوی، خو طالبان انسانان نه دی، هغوی ږیرور شرمښان دی. د نجلۍ نارې سورې د اسلام د ټیکه دارانو غوږونو ته نه رسیږی، هیڅوک پرې زړه نه سوځی او هیڅوک نشته چې له دې عذابه یې خلاصه کړی. وایم لعنت دې وی د دوی پر اسلام او شریعت. د دغو ږیرورو بنسټپالو اسلام او شریعت د هغوی په پرتوګونو کې دی. هغوی له پرتوګ هاخوا فکر کولای نشی، د دوی دین اصلاً د پرتوګ دین دی او شریعت یې پرتوګی شریعت دی. 

 

د 17 کلنې نجلۍ جرم دا دی چې له محرم پرته له خپل کوره وتلې. د بې غیرته طالبانو یوه تن وویل چې هغوی لا له دې نجلۍ سره ښه چلند کړی، که نه نو جزا یې سنګسار وه!!! د پښتنو په تاریخ کې دا لومړی وار دی چې څو تنه بې ناموسه او جاهله انسانان په داسې ناوړه عمل لاس پورې کوی، تر دې مخکې هیڅکله هیچا زړه نه دی کړی چې د ټولو په وړاندې پر یوې میرمنې لاس پورته کړی، خو طالبان خو د اسلام سپیڅلی سرتیری او د محمدی شریعت اصلی پلی کوونکی دی، هغوی حق لری چې د نامحرمې نجلۍ لاس او پښې ونیسی او د خلکو په وړاندې یې په دُرو ووهی، خو بل "نامحرم" حق نه لری چې له نجلۍ سره چیرې ولاړ شی. 

 

د اسلامی بنسټپالۍ کوم اور چې په افغانستان کې د پاکستان او ایران پلوه اسلامی ګوندونو لخوا بل شوی و او بیا طالبانو لا نور هم تیز کړ، اوس په پاکستان کې لمبې وهی؛ سوات، باجوړ، ملاکنډ، وزیرستان، خیبر او د پاکستان لر او بر د اسلامی بنسټپالۍ په اور کې سوځی. د دغې اور اصلی قربانیان عام وګړی او په ځانګړی توګه پښتانه دی چې ږیرور اسلامی شرمښان د هغوی د جهالت پر اوږو سپاره شوی او ورڅخه د خرو په څیر کار اخلی. 

 

د ږیرورو تورمخو طالبانو شریعت او دین له اوسنۍ نړۍ څخه سلګونه کلونه فاصله لری. د اوسنۍ نړۍ په سیاست او دولت کې هغوی ته ځای ورکول او ورسره جوړجاړی او مصالحه کول له داسې کرغیړن عمل پرته بله پایله درلودلی نشی. دا خو یې لا پیل دی، څرګنده نه ده چې دوی به پر خلکو نورې څه کانې وکړی. 

 

 

"جهالت" توده ای!

 

                                       "جهالت" توده ای! 

 

وقتی مردم از آگاهی نازل برخوردار باشند و کسی آنان را به راه درست رهنمایی نکند، به کارهایی دست می زنند که نه تنها سرنوشت خود بلکه اطفال خود را نیز تباه می کنند. در آخرین عملیاتی که نیروهای خارجی در ولسوالی بتی کوت ولایت ننگرهار انجام دادند، تلفاتی به مردم ملکی وارد ساختند. این بار اول نیست که نیروهای امریکایی با بمباران و فیرهای کور خود به مردم محل تلفات جانی و مالی وارد می سازند بلکه چندین بار دیگر نیز به همچو کشتارهایی دست زده اند. 

 

این کشتارها و بمباران ها مردم را به ستوه آورده و حاضرند دست به هر کاری بزنند. مردم بعد از عملیات نیروهای امریکایی در ولسوالی بتی کوت و وارد کردن تلفات جانی به مردم، دست به تظاهرات زدند و اعلان کردند که اگر دولت جلو این بمباران ها و عملیات های کورکورانۀ خارجی ها را نگیرد، آنان از فرستادن کودکان شان به مکاتب سر باز خواهند زد، مکاتب را خواهند بست و درب موسسات صحی را مسدود خواهند کرد! 

 

مردم فقیر و مظلوم ما با این عمل خود عمق نفرت و خشم خود را از چنین عملیات هایی نشان می دهند، غافل از اینکه با این کار، تیشه به ریشۀ خود می زنند و آیندۀ کودکان شان را تار می سازند. مردمی که امروز در مقابل عملیات وحشیانۀ نیروهای خارجی اینگونه عکس العمل نشان می دهند، فردا به یقین دست به تفنگ خواهند برد و افغانستان را به ویتنام دیگر برای امریکایی ها و نیروهای خارجی دیگر مبدل خواهند کرد. مردم افغانستان ولو فقیر و "جاهل" اند، اما می دانند که بر سرنوشت شان چه می رود. دیگر کاسۀ صبر آنان لبریز شده و کشتار دلبندان خود را به دست "دوستان" نظاره کرده نمی توانند. شاید در حال حاضر نیرویی وجود نداشته باشد که مردم را رهبر شود؛ تروریستان طالب و القاعده از ناآگاهی و عقاید دینی مردم سوءاستفاده خواهند کرد و مردم بابت آن قیمت گزافی خواهند پرداخت. 

 

این مردم اند که همواره قربانی می شوند، آنان از یک سو عزیزان خود را از دست می دهند و از سوی دیگر با نفرستادن کودکان شان به مکاتب، آنان را در جهالت نگه می دارند ولی "دوستان خارجی" و تروریستان طالب و القاعده به مراد دل می رسند و منافع یکدیگر را تضمین می کنند.